Przy okazji dołączają do nas znajomi - Kelis oraz Michaił, i w takim to składzie ruszamy na południe!
Wysiadamy z pociągu w Długopolu Zdroju i z stamtąd przez wioskę Poręba zmierzamy ku górą. Dochodzimy do Przełęczy nad Porębą i odbijamy na niebieski szlak przez Jagodną do Spalonej. Dlaczego akurat wybraliśmy ten wariant? Abo w mojej żółtej książeczce korony Sudetów brakowała jeszcze poświadczenia, że zdobyłem ten szczyt oraz nie wiedziałem wcześniej... że wędrówka przez niego będzie tak strasznie nudna! Dla tych co nie wiedzą - grzbietem Bystrzyckich wiedzie nowa, utwardzona droga, która to ciągnie się i ciągnie.... aż do schroniska Jagodna, w którym to mają Opata oraz moje ulubione pierogi
Na drugi dzień plecaki zostawiamy w schronisku i przez Mostowice udajemy się na czeska stronę aby tym razem zdobyć drugi szczyt do korony Sudetów - Wielką Destne. Niestety pogoda nie jest wymarzona, rano jeszcze świeciło słońce jednakże wraz z późniejszymi godzinami pogoda się psuje, chmurzy, dąsa - choć na szczęście przez cały dzień nie pada i całą trasę pokonujemy na sucho. Pierwotnie w planach zamierzaliśmy nocować w Masarykowej Chacie, jednakże jak się dowiedziałem, że w przeliczeniu na złotówki nocleg kosztuje tam ponad pięćdziesiąt złotych... cóż, stwierdziliśmy, że nie stać nas na takie europejskie ceny. Dlatego też po zdobyciu Wielkiej Destny (niestety zerowa widoczność), zataczamy kółko i wracamy przez Mostowice do Jagodnej. Po drodze strasznie interesują nas ruiny dość dużego domu w Mostowicach. Na jego ścianie są resztki niemieckiego napisu więc za sprawą Agaciora, który zna psią łacinę, wiemy że mamy do czynienia ze starym hotelem, restauracją. Niestety nie mamy przy sobie czołówek, przez to zwiedzamy tylko jego mocno zdewastowany parter i dlatego też plany o odkryciu starych skarbów w piwnicy lub skrytki broni Werwolfu przekładamy na inny termin
Swoją drogą, jakby ktoś z Was miał o tym budynku jakieś informację, to byłbym wzdięczny za podzielenie się nimi.
A na wieczór to już Opacik i słodkie lenistwo
Na drugi dzień niestety musimy skorygować plany. Kelisa i Michaiła coś bolą nogi, jednego kostka, drugiego kolano czy coś takiego
i dlatego zamiast zielonym szlakiem do Gorzanowa wrócić na pociąg, idziemy najkrótszą drogą do Bystrzycy Kłodzkiej, gdzie żegnamy się z górami i jedziemy do doma.
W założeniu miała to być lajtowa wycieczka i taka też była.
Góry Bystrzyckie i Orlickie są w ścisłej czołówce moich ulubionych pasm w Sudetach, to tutaj stawiałem swoje pierwsze górskie kroki i zapewne dlatego darzę je wielkim sentymentem.
Zdjęcia:
https://picasaweb.google.com/zplecakiem ... rlickeHory
Przeszedłem cały, choć fakt, że zimą robi się go gorzej. Zrobiłem go w dwu ratach:
